دانشمندان سوئدی با انتخاب محیط کشت و زمینه ژنتیکی گندم باعث تولید پروتئین‌های قوی‌تر گلوتن شدند. این پروتئین‌ها برای ساخت فیلم های زیست پلاستیک با استحکام و الاستیسیته بالاتر به کار می‌روند.
پلاستیک های زیستی
هر ساله ۲۰۰ میلیون تن پلاستیک از سوخت فسیلی تولید می‌‌شود. این مواد زیست تخریب پذیر نمی‌باشند به همین دلیل مساله دفع ضایعات قابل توجه می‌باشد. پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر تهیه شده از گیاهان مشتق شده از زیست پلیمرها مانند گلوتن گندم جایگزین مناسبی هستند. اما این نوع پلاستیک‌ها نسبت به پلاستیک‌های مرسوم خواص مکانیکی ضعیف‌تری دارند به همین دلیل نیاز به فرآیند‌های شیمیایی برای بالا بردن استحکام می‌باشد.
تیم تحقیقاتی دو نوع ژنتیکی گندم را تحت دما و نیتروژن مخلتف قرار دادند تا به تاثیر این عوامل بر روی گلوتن استخراج شده دست پیدا کنند. یک نوع از این نمونه‌ها دارای فرم قوی‌تری از گلوتن که شامل سیستئین بیشتری برای ایجاد اتصالات عرضی می‌باشد، بود. استخراج گلوتن با حفظ ساختار اصلی آن منجر به ایجاد آرایش نانوساختاری سلسله مراتبی شد که این ساختار به افزایش استحکام کششی و کشسانی فیلم‌های تهیه شده کمک شایانی نمود.
این فیلم‌ها در حال حاضر برای بسته‌بندی پلاستیک به دلیل حساسیت به رطوبت مناسب نمی‌باشد اما می‌توان از گیاهان به عنوان اصلاح کننده‌های شیمیایی استفاده کرد. این تیم تحقیقاتی قصد دارد با تغییر زیست پلاستیک‌ها از آن برای کاربرد در بسته‌بندی میوه‌جات استفاده کند.