پلی کربنات(Polycarbonate) از خانواده پلیمرهای ترموپلاستیک است. و به گستردگی می‌تواند در قالب سازی و تغییرات حرارتی کاربرد دارد. این نوع پلاستیکها به گستردگی در صنایع شیمیایی نوین کاربرد دارند.
این ماده برای اولین بار در سال 1956 توسط شرکت بایر به صورت تجاری عرضه شد. ماده اولیه آن بیس فنل A (که از ترکیب فنل و اسِتون بدست می آید) و فوشرن (که از ترکیب گاز کلر و گاز اکسید کربن بدست می آید) است در محلولی از بیس فنل و سود سوزآور گاز فوشرن را با حرارت 30 درجه سانتی گراد به داخل رآکتور وارد کرده و در مجاورت کاتالیزور و حرارت 130 تا 300 درجه سانتی گراد، پلیمر بدست می آید که پس از خروج از رآکتور خشک، اکسترود و به گرانول تبدیل می شود. این ماده را می توان با ماشین های تزریق و اکسترود شکل دهی کرد و همچنین در صورت نیاز از غلتک کاری داغ برای تبدیل به ورق استفاده کرد. این مواد از مواد PE,PP,PS,PET نسبتاً گران تر است.
مزایا: مقاومت ضربه بالا، شفافیت عالی، پایداری حرارتی از 110 تا 130 درجه سانتی گراد، این پلیمر جذب آب نمی کند.
معایب: عدم مقاومت در برابر آمونیاک، آسیب پذیری در برابر قلیا ها، آمین ها، کتون ها، استرها
موارد مصرف
در صنایع اتومبیل جهت تزئینات داخلی خودرو، ساخت داشبورد و متعلقات آن، ساخت سپر و پانلهای داخلی و شیشه‌های چراغ اتومبیل، در صنایع بهداشتی و پزشکی جهت ساخت بطری‌های شفاف برای بسته بندی مواد غذایی و داروئی، ساخت انواع عینکهای طبی و صنعتی و همچنین تهیه لنزهای چشمی در رنگهای مختلف، لوازم دیالیز، آندوسکوپی و انتقال خون و ساخت آمپول بدون سوزن، در صنایع برق و کامپیوتر جهت ساخت کانکتورهای الکتریکی، لوازم الکتروتکنیک، ساخت دیسکهای فشـرده (CD)، DVDها، تزئینات و پوشش کامپیوترها، و در صنایع ایمنی جهت ساخت کلاه ایمنی، عینکهای ایمنی، ماسکهای گاز و پوشش‌های محافظ و همچنین در صنایع نظامی جهت ساخت شیشه‌های مقاوم جلوی هواپیماهای شکاری و ساخت شیشه‌های ضدگلوله کاربرد دارد.
روش تولید
بخشهای مختلف واحد تولید پلی کربنات
1.سنتز پلی کربنات
2.شستشوی محلول پلی کربنات
3.بازیافت حلال
4.تبخیر و گرانول سازی
5.تصفیه اولیه گازهای خروجی
6.ایستگاه دمنده‌ها و مخازن میانی محصول پلی کربنات
7.بسته بندی و انبار محصول پلی کربنات
8.قسمت آلیاژسازی پلی کربنات و بسته بندی و انبار محصول آلیاژ شده