فوم هاي پليمري را مي توان از جهات مختلفي همچون اجزا ، تكنولوژي و محصولات بررسي كرد. محصولات اين مواد را مي توان با توجه به بعد ، دانسيته، اندازه حفره، دانسيته حفره، مورفولوژي و خواص طبقه بندي كرد؛
به عنوان مثال ، قطعه در مقابل فيلم؛ دانسيته بالا در مقابل دانسيته پايين ؛ ميكروسولي در مقابل حفره اي؛ سلول باز در مقابل سلول بسته و نرم در مقابل سخت تكنولوژي توليد اين مواد را نيز مي توان اساسا به فوم سازي محلولي و فوم سازي واكنشي يا فوم سازي فيزيكي و فوم سازي شيميايي طبقه بندي كرد. همچنين فوم را مي توان همانند مواد پليمري به فوم ترموست و ترموپلاستيك گروه بندي كرد.
امروزه فوم هاي پليمري در صنايع كاربردهاي روز افزوني دارند. در حقيقت فوم ها را مواد چند منظوره مي نامند زيرا مي توان از آن ها در صنايع گوناگون استفاده كرد. فوم ها مي توانند بسيار نرم باشند كه كاربرد آن ها در صنايع پوشاك ، مهندسي اتومبيل، لرزه گيرها و… است.
فوم هاي سختي نيز وجود دارند كه در بسته بندي و صنايع نظامي كاربرد دارند. همچنين از فوم ها مي توان به عنوان عايق گرمايي و صوتي نيز استفاده كرد.
عومل رشد تجاري فوم ها عبارتند از : سبكي ، ارزاني، هدايت حرارتي كم، محدوده وسيع فرمولاسيون از فوم هاي سخت تا فوم قابل ارتجاع ، انواع فرآيند، توليد راحت قطعات بزرگ، عدم استفاده از فشار در بعضي از روش هاي توليد ، بالاتر بودن نسبت استحكام به جرم در مقايسه با بقيه خانواده پليمرها و ضربه گيري عالي.
معايب فوم هاي پليمري عبارتند از :
1.زمان فرآيند با تثبيت شكل فوم طولاني است؛
2. بعضي از روش ها مانند روش مذاب داغ، تجهيزات پيچيده مي خواهند؛
3. كنترل يكنواختي سطح محصول مشكل است؛
4. در بيشتر روش ها گاز يا بخارات سمي در محيط پراكننده مي شوند؛
5. عمر اكثر فوم ها نسبت به بقيه خانواده